Yoksun burda..çektin gittin

 

تمامی مطالبِ نوشته شده دراین وبلاگ مخاطب خاص داشته ... چرا ماضی ملموس!؟ .. مخاطب خاصِ عزیزم، 'ت'* دو نقطه را به دلِ لَت و پار من ترجیح داد و سوت زد و هزاران نُت دولا چنگ از لای لبانش به هوا پاشاند و رفت که رفت که رفت...! همان دلی را می‌گویم که توی طبَق همه‌اش را ریخته بودم به پای فقط صداش و دست هاش!... همان دلی که... بگذریم... همان گلویی را می گویم که تا اخم می کرد انگار گریپ فورت در آن گیر کرده بود... ! و من هی گفتم برگرد پشتِ سرت را نگاه کن، ولی برنگشت، نگاه نکرد! ... و من زیر بارانِ نُت های دولاچنگ برگشتم سر خانه‌ی اول! مخاطب خاصم دوستم داشت، بی هوا بغلم میکردُ میبوسید و هیچ دختری را ب دل لت و پار من ترجیح نمیداد، خنده هایم را لای مخمل می پیچید و میگذاشت کنار آینه شمدان روی طاقچه، و دست هایش بوی پونه و نعنا میداد، نه آویشن! اصلا دوتایی پونه و نعنا میکاشتیم تووی گلدان های لب پنجره! و دوتایی سر میز شمع روشن میکردیم، لای ملافه های سفید در هم تمام میشدیم.. و دوستم داشت! اصلا همه اینها به کنار، فقط دوستم داشت، همین !

پ.ن:نمیدانم چه شد که اینطور شد تنها چیزی که میدانم این است که تا وقتی بود شعر می آفرید، نوشته های این وبلاگ دیگر بی پدر شدند ازاین به بعد چنگی به دل نمیزنند که هیچ، فقط زار میزنند و بهانه میگیرند .. میتوانید نـخوانیدشان !!!
پ.ن2: ت: تنهایی ../.

ba taqyir

M.Latifi

 

 

                  📎 گوش کنید

 

 

   ): 💔 .. Sen mi Ben mi daha cesuruz ayrılmaya